HR. Naar mijn mening een van de belangrijkste afdelingen van een bedrijf. Ietwat oneerbiedig een staff-functie genoemd, maar HR zie ik als een organisatie-bewaker. En dan bedoel ik HR goed gedaan hè. Geen veredelde salarisadministratie met ergens iemand met een managerstitel omdat er ondertussen meer dan 2 personen zitten.
Ik heb het over een stevig HR. Een die functiehuizen bouwt, een knappe onboarding aanbiedt, die begeleiding en hulp biedt bij doorstroom van functies. Die op de hoogte is van trends binnen het vakgebied en durft te innoveren. Die HR-instrumenten niet alleen in gebruik neemt, maar ook de rest van de organisatie meeneemt (en het niet alleen dropt op een gedeelde schijf). Een HR-afdeling die niet alleen ondersteunt en adviseert, maar een standpunt durft in te nemen en constructief kritisch is. Die iets anders wil dan enkel 2x per jaar (vaak slecht uitgevoerde) functionerings- en beoordelingsgesprekken met dito verslaglegging. Die een ‘echt’ gesprek wil voeren in plaats van een ‘goed’ gesprek. Want ja, wie definieert immers wat goed is?
Ik bedoel ook strategisch HR. Eentje die de organisatorische doelen koppelt aan de cultuur van het bedrijf. De afdeling die de kernwaarden door vertaalt naar concreet gewenst gedrag en hiermee de interne gedragscode helder en transparant maakt voor iedereen. De afdeling die deze gedragscode durft op te volgen en zowel naar boven als naar beneden als hulpmiddel fungeert in het morele kompas. De afdeling die zich niet laat (ver-)leiden door politiek verkeer en een leidende andere mening durft te hebben. Een mening die een duurzame en lange termijn weg volgt voor het interne menselijke kapitaal met oog voor de commerciële en financiële doelen. En begrijp me niet verkeerd. Dit is geen soft of verzorgend clubje. Deze afdeling durft, spreekt uit, spreekt aan en is een voorbeeld in integriteit, verbinding én resultaat. En dat is HR goed gedaan. En zo zou HR aan de directietafel moeten zitten. Aan elke tafel trouwens.