Ik heb wel een mening hè, over leiderschap. Hoe een sterke cultuur leidt tot een collectieve gedragscode waar medewerkers bij willen horen. Ideeën over hoe afdelingen beter gaan door sterkere leidinggevenden. Hoe er beter kan worden samengewerkt door minder ego en meer verbinding. Hoe het individu door meer persoonlijk leiderschap veel meer uit zichzelf kan halen. En nog meer van dit. Ik kan over elk van deze zinnen wel een artikel schrijven.
Maar als ik iets weet over leiderschap is dat dat niet per se hoeft te beginnen aan de top. Leiderschap begint bij het individu. Anyone, anywhere. En voor mij hoort congruentie en eigenaarschap bij leiderschap. Eigenaar zijn van wie je bent. Durven uitdragen wie je bent. The good, the bad and the ugly. En in het kader van eerlijk zijn online en niet alleen de mooie verhalen delen, dacht ik deze keer bij mezelf te beginnen. En dan niet de wijze woorden, slimme zinnen of rake conclusies, de eerlijke versie. Over welke fouten ik allemaal gemaakt heb en nog steeds maak. Over wanneer ik mezelf in de weg zit. Over wat mij onzeker maakt, raakt en wakker houdt. Dus, hier gaan we.
Makkelijk beginnen. Als startende leidinggevende heb ik alle fouten gemaakt uit het boekje. Zelf de zaak afsluiten of openen na het personeelsfeest, want iedereen had al te veel uren gemaakt. Mezelf laten insluiten na een inbraak omdat het alarm niet meer aan ging. Zat ik daar om 5u ’s ochtends nadat de politie vertrok te wachten op de schoonmakers. Een contract verlengen, tegen beter weten in. Niet meer strategisch kunnen meepraten, omdat ik te veel operationele uren maakte en hierdoor geen headspace had voor de echte baan. En nog 1000 voorbeelden.
Als ondernemer te lang te klein denken. Mezelf niet op waarde schatten, want ‘wat ik kan, kan een ander toch ook wel?’. Te lage tarieven hanteren. Te veel redden, trekken, duwen in plaats van mensen zelf in actie laten komen. Anderen met meer diploma’s automatisch serieuzer nemen dan mezelf.
Als mens.. poeh, heb je even. I want it all en alles tegelijk. Vrouw zijn, moeder zijn, ondernemer, vriendin, actief familielid en een bijdrage leveren aan de maatschappij. Heel graag groots impact willen maken, maar niet weten wanneer dat dan bereikt is volgens mijn onhaalbare standaarden. Ongekend onaardig zijn over mezelf als ik de foto’s van een fotoshoot vind tegenvallen of ik als een foutje maak in die laatste podcast waardoor ik er 3 weken over gedaan heb om het terug te luisteren.
Dit hoort allemaal bij mij. En misschien mogen we deze verhalen wat vaker met elkaar delen. Niet alleen de promoties, de successen of een volgende mijlpaal. De echte verhalen. De fuck ups. De hardnekkige gewoontes waarvan je dacht dat je er nu toch wel een keer vanaf was?! De zaken die jou drijven en bewegen. Die ervoor zorgen dat je het nog een keer probeert. Daar zit verbinding. En eigenaarschap. En kracht. En laten we daar nou net een hoop van kunnen gebruiken.