Ik zit er midden in, de prestatie cultuur. Mijn jongste gaat volgend jaar naar de middelbare school en de doorstroomtoets uitslagen vliegen je om de oren. Pratend met andere ouders hoor je over het ene wonderkind na het andere. Allemaal plusklasjes, extra werk, moeilijker werk, want anders worden ze niet genoeg uitgedaagd.
Ik word er moedeloos van; wat rebels zelfs. Het moet allemaal mooier, beter en groter. En als er iets niet helemaal in de pas loopt, dan gaan we in de actie want er zal wel iets mis zijn waar we wat aan kunnen doen. Nog voordat een kind iets zelf heeft kunnen proberen, staan we als ouders al klaar met een pakket aan maatregelen om ervoor te zorgen dat er geen misstap wordt gemaakt.
Niet eerst zelf proberen en een kind laten nadenken over hoe iets aangepakt of opgelost kan worden, maar meteen met een oplossing komen. Huiswerkbegeleiding, bijles, extra uitdaging – het pakket is omvangrijk. In hoeverre leren ze nog om onderuit te gaan en zich vervolgens te realiseren dat ze het ook anders hadden kunnen aanpakken?
Als je langs een gemiddelde speeltuin loopt, hoor je veelal: ‘Niet doen!’, ‘Pas op!’, ‘Nee, niet daarop want dat is veel te hoog!’, Kijk uit!’. Het is een speeltuin. Met speciaal materiaal op de grond dat de val breekt. En zelfs dan worden ze beperkt om te ontdekken. Om te proberen, te ervaren dat het niet lukt en het op een andere manier te doen. Of iets te proberen, succes te hebben en daarvan te kunnen genieten. En een ere rondje te rennen door de speeltuin omdat je net van die hele hoge glijbaan bent afgegaan. Of omdat je de schommel hebt opgeëist van dat vervelende kindje dat er al een uur opzat. Gewoon helemaal zelf gedaan zonder hulp van jouw ouders. Hoe heerlijk is dat!
In de grote mensenwereld is het helaas niet veel beter. Ook daar zijn de verhalen mooier, groter en beter. Over prachtige vakantiebestemmingen, of dat jij heerlijke sneeuw had tijdens jouw 5de skivakantie dit jaar terwijl het overal vrij matig was. Misstappen, je hoort ze niet. Terwijl die er natuurlijk wel gewoon zijn. Want je zat op Bali met je chagrijnige puberdochter die alleen maar aandacht had voor haar telefoon. Of je man was irritant. Of je kinderen waren alleen maar ruzie aan het maken. Maar die informatie delen we liever niet.
Professioneel gezien gebeurt dit ook. Er is weinig aandacht en ruimte voor een misstap. En als dat dan toch gebeurt, dan ligt de schuld veelal buiten onszelf. Het niet halen van de deadline kwam door Peter die zijn informatie te laat aanleverde. Of door Debbie waarvan je het hele stuk moest herschrijven omdat zij het niet goed had gedaan.
In leidinggevende posities wordt het niet durven maken van misstappen vaak vertaald naar overmatig controleren, halfbakken delegeren, niet open staan voor de visie van een ander. Met als gevolg een team van medewerkers dat niet meer durft. Bang is om iets fout te doen, terughoudend om hun nek uit te steken of iets nieuws te proberen. In de ogen van de leidinggevende het bewijs van gebrek aan pro-activiteit. Maar eigenlijk een gevolg van ‘Pas op!’, ‘Kijk uit!’ of ‘Wacht maar, ik doe het zelf wel even.’
Een vrij destructieve werkomgeving als je het mij vraagt. Waar niet gewerkt wordt aan het bouwen van vertrouwen en waar weinig ruimte en aandacht is voor het ontwikkelen van de maximale potentie van een medewerker. Het resultaat? Leidinggevenden die niet stimuleren en medewerkers die niet durven of kunnen.
Leuk hoor, hoor ik je denken, maar wat kunnen we dan wel doen?
Terug de speeltuin in! En dan een echte waar je kan ontdekken, leren en proberen. Ga eens van de glijbaan als je altijd op de schommel zit. Of probeer dat enge draaiding een keer. Misschien ben je er wel hartstikke goed in!
Ga met elkaar in gesprek, spreek samen haalbare deadlines af en houd iedereen verantwoordelijk voor de gemaakte afspraken. Ontdek jouw kwaliteiten. Zorg dat jij jouw valkuilen in beeld hebt en own ze! Je hoeft niet alles goed te kunnen, maar zorg er in ieder geval voor dat jij jouw kwaliteiten optimaal aan het benutten bent.
Wil jij ook weer werken in een speeltuin, dan moet je ons zeker bellen. We helpen je graag met het creëren van een constructieve werkomgeving. Zo één waar iedereen het beste uit zichzelf kan halen. En we zijn toevallig gek op speeltuinen!